Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
booksonthesites.blogspot.com
Για
τους θιασώτες του πεζογραφικού αφαιρετισμού, όσο λιγότερους επιθετικούς
προσδιορισμούς χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, τόσο καλύτερο και πιο εύληπτο είναι
το κείμενο. Κατά παράβαση, λοιπόν, του κανόνα θα τονίσουμε ότι η αφηγηματική
και μυθοπλαστική δεινότητα του Μάλαμα ήταν ευρηματική, καινοτόμος και προ
πάντων αναπάντεχη. Τόσο μάλιστα αναπάντεχη, που κόντεψε να καταπιώ το κουτάλι
ένα μεσημέρι απίθανων αφηγήσεων.
Ο
Μάλαμας διηγήθηκε τη μάχη που έδωσε με το γατόψαρο του Στρυμόνα, αφήγηση που
μας άφησε με το στόμα ορθάνοιχτο. Συνέβαιναν αυτά στις Σέρρες πριν ανακαλύψουν
τα ντοκιμαντέρ στο Nat Geo; Είχε ρίξει το δόλωμα και περίμενε υπομονετικά. Σε λίγο, η
αντίσταση που προέβαλε το ψάρι ήταν μεγάλη. Η πετονιά είχε τσιτωθεί, έτοιμη να
σπάσει. Βούτηξε στα θολά νερά και βρέθηκε μπροστά στη σκηνή του εγκλήματος. Ένα
τεράστιο γατόψαρο είχε τυλίξει την πετονιά σ’ ένα μισο-βυθισμένο κορμό δένδρου
και κρατούσε κόντρα, καθιστώντας αδύνατη κάθε προσπάθεια για να βγει το κήτος
στην επιφάνεια.
Όπως
διηγήθηκε δηλαδή, αγκάλιασε το γατόψαρο, το χάιδεψε στο κεφάλι και το έπεισε ν’
αφήσει αυτή την πεισματάρικη στάση του και πως δεν ήταν πια και τίποτα
υποτιμητικό ν’ ανέβει στο σκάφος του. Όρκο δεν παίρνω, δεν ήμουν εκεί, πως έτσι
έγιναν τα πράγματα, αλλά η ουσία είναι ότι ανέβηκαν μαζί στην επιφάνεια και
μάλιστα το γατόψαρο τον βοήθησε ν’ ανέβει στο σκάφος, γιατί ήταν και πιωμένος,
και χάθηκε πάλι στα θολά νερά. Ούζο όταν πιείς, γίνεσαι ευθύς… Αυτό που δεν
αποκάλυψε ποτέ είναι πόση ώρα κράτησαν οι διαπραγματεύσεις στο βυθό και πόσο
ούζο ήπιε πριν πάει για ψάρεμα. Πάντως η παρουσία του ψαριού αυτού δεν μπορεί
να τεθεί ακόμη ως επιχείρημα, γιατί πριν και μετά τον ιστορικό αυτό συμβιβασμό,
κανείς άλλος δεν είδε ποτέ γατόψαρο στο Στρυμόνα.
